Flegmatyk

Flegmatyk nie jest skomplikowanym temperamentem. Ma niską wrażliwość na bodźce, reaguje na nie słabo albo wcale. Pragnie jedynie aby mu dano "święty spokój". Na pierwszy rzut oka to dość leniwy typ. Beznamiętność flegmatyka ma jednak swoje dobre i złe strony.

Zalety: Flegmatyk nie jest skłonny do wzburzenia i to ani wobec zniewagi, ani wobec cierpień i niepowodzenia, ani wreszcie wobec niebezpieczeństw. W każdej sytuacji jest spokojny i opanowany, zawsze też zachowuje zimną krew, a przede wszystkim nie łatwo pada ofiarą grzesznych żądz i namiętności.

Wady: Wobec braku namiętności flegmatyk niezbyt jest skłonny do idealizmu, heroizmu i wszelkich w ogóle porywów do dobrego. Nie odznacza się on płomienną duszą, lecz przeciwnie, poprzestaje na tym co przeciętne. 

Z punktu widzenia ideału osobistego to trudny do rozgryzienia typ. Jak można znaleźć ideał osobisty przy pozbawionym namiętności temperamencie? W zamyśle Bożym każdy flegmatyk ideał osobisty ma - to jest pewne.

Odpowiednio więc do istoty flegmatyka ideał ten nie tyle posiadać będzie czysto osobistą strunę, ile będzie wyrazem jakiegoś raczej ogólnego ideału. (...) Oto należy przede wszystkim kłaść nacisk na teologiczną definicję ideału osobistego. Daje nam ona przecież zupełnie konkretny wyraz ogólnoludzkiego ideału świętości. Chrystus wzorem naszym! Toteż ideał osobisty flegmatyka nie może opiewać inaczej niż: Naśladowanie Chrystusa.

Kiedyś flegmatycy strasznie mnie denerwowali. Powolność, "lenistwo", brak entuzjazmu w wyrażaniu emocji czy działaniu to moje całkowite przeciwieństwa. Jest jednak coś w tym, że przeciwieństwa się przyciągają. Wyszłam za mąż za flegmatyka. Po latach wspólnego życia i obserwowania "zwyczajów" mojego flegmatycznego męża, zazdroszczę mu tego, wynikającego z natury, nieustannego opanowania i dystansu do wszystkiego.

To co mi się jeszcze podoba we flegmatykach to to, że gdy wszyscy wpadają w panikę, oni zachowują spokój i trzeźwość myślenia.