Czy zdążę?

Czy zdążę powiedzieć
co mi w głowie siedzi
zanim świat rozsypie się w drobny mak?

Czy zdążę pokazać
co w mym sercu się czai
zanim zamkną się ostatnie drzwi?

Myśli gonią myśli, uczucia się mieszają,
świat, który znam, dogorywa.

Lęk, ból, niedowierzanie.

Czas po raz kolejny przyspieszył ...

Cisza

Kiedyś miałam dostęp do swojego wnętrza.
Zamknął się
wraz z Jej odejściem.
Już nie wiem co czuję,
gonitwa myśli w mojej głowie,
nie nadążam za nimi.
Czasem złapię się którejś z nich,
czasem wyszarpię emocję sercu
- tonę tęsknienia
- kilogram bólu
- gram szczęścia
- miligram ekscytacji
- mikrogram zaczarowania życiem
A gdzie miłość, radość, pokój?
Schowane głęboko, zarezerwowane,
chwile szczęścia tuż przed zmrokiem
- sekundy dumy z tych co zostali
- minuty zadumy nad życiem
- godziny szukania sensu.
Proces gojenia trwa długo
Czy kiedyś będę gotowa żyć tak,
jak to sobie wymarzyłam?
Czy to w ogóle możliwe?