Trwając w oktawie najważniejszego święta chrześcijan na całym świecie, wydarzenia niesamowitego, jedynego w swoimi rodzaju i niepowtarzalnego - zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, pragnę Wam złożyć z serca płynące życzenia.
Nade wszystko życzę Wam nadziei, bez której nasza tęsknota zabija od środka... Niech Chrystus, który zostawił pusty grób, by przygotować nam miejsce w Niebie, błogosławi naszym wysiłkom w trwaniu tu i teraz. Niech nasza wiara nie słabnie, a miłość do siebie nawzajem nie gaśnie. Razem, choć oddaleni, damy radę przetrwać trudności i wirusy współczesnych czasów.
W całym moim życiu nie pomyślałabym, że mnie spotka taki czas... Wielu rzeczy się nie spodziewałam... ale pandemia? To tylko w filmach...
Od czasu, kiedy zamknęliśmy szkołę, doświadczam skrajnych emocji. Lęk o bliskich seniorów pomieszany z pozytywnym zadziwieniem ludzkimi pomysłami, frustracje szkolne, nadzieja na zrobienie wiele rzeczy w domu, zmęczenie kolejną zabawą z dziećmi, nerw na to czy tamto... Najmniej chyba boję się samego wirusa (w kontekście swojej osoby oczywiście)... ale ze względu na rodziców i babcię całą rodziną postanowiliśmy się izolować.
Trudno mi dziś sobie wyobrazić jak to będzie dalej, ile czasu to wszystko potrwa. Myślę, że każdy z nas potrzebuje kilka dni, aby się ogarnąć ze wszystkimi emocjami, lękami, nadziejami. Powoli układam wszystko w głowie, szukam chwil ciszy, aby zaplanować działania. Przede mną dużo czasu z dziećmi, czasu, w którym znów muszę ogarnąć wiele ról... czasu, w którym będę tęsknić za Julką (bo zbliża się kolejna rocznica), za przyjaciółmi (spotkaniami face to face czy we wspólnocie), za Eucharystią, za pracą (nie wierzę, że to napisałam!) i za kawą na mieście w tłumie nieznanych ludzi...
Taki niezwykły Wielki Post!
Chcąc nie ulegać pokusie ciągłego śledzenia informacji ze świata (co nie wpływa dobrze na mój melancholiczny temperament), staram się szukać alternatywy - od rekolekcji online, po komedie w TV... Tego życzę i Wam - dystansu oraz znajdowania tego co uspakaja i inspiruje!
Co mnie zainspirowało dziś?
Kilka rad od o. Przemka, jak zwykle kulinarnie, ale nie tylko...:
Od września studiuję fizykę, zapewne dlatego skojarzyło mi się na tytuł tego wpisu "porozmawiamy o napięciu". Napięcie jako wielkość fizyczna do suma przyłożonych potencjałów. Szczerze mówiąc, wciąż najmniej ekscytującym działem jest dla mnie prąd elektryczny, ale akurat to porównanie mi się podoba.
Każdy z nas nosi w sobie potencjał. Jedną z wielu składowych tego potencjału jest temperament (o temperamentach rozpisywałam się na blogu już 4 lata temu). Spotkania dwóch potencjałów rodzą zawsze napięcia - nie myślę tu nawet o negatywach. Po prostu tak jest. Gdzie spotykają się ludzie, tam powstają przeróżne emocje (od tych miłych sympatycznych do tych frustrujących i wybuchowych). I tak sobie myślę, po raz kolejny, że świadomość swojego potencjału, a w nim świadomość swoich mocnych i słabych stron połączona ze świadomością, że każdy jest inny (i ma do tego prawo, bo taki został stworzony) jest błogosławieństwem w kontakcie z innymi ludźmi. Gdy zrozumiem siebie, zrozumiem lepiej również innych, a nasze spotkania będą miały napięcia na odpowiednim i akceptowalnym dla obu stron poziomie.
Ostatnio bardzo lubię kanał "Nieprzeciętne życie". Znajduję tam wiele pomocy dla młodzieży do szkoły i nie tylko. Aktualnie przygotowuję spotkanie na temat temperamentów dla grupy rodzin. Podrzucam Wam filmik, który znalazłam. Autor w przyjemny i przystępny sposób przedstawił różnice między temperamentami. Nie zgadzam się tylko ze stwierdzeniem, że człowiek może być mieszaniną tylko dwóch temperamentów. Myślę, że może być mieszanką wszystkich czterech. Można przyjąć, że autorowi chodziło o to, że najsilniejsze cechy będę dostrzegalne tylko w dwóch i to nie w tych przeciwstawnych... Zresztą zobaczcie sami... Nauka o czterech temperamentach jest wiekowa i niedoskonała, chociaż nadal uważam, że wystarczająca na potrzeby rozeznania siebie.
Przy okazji podrzucam film o różnych rodzajach inteligencji (z jakiegoś powodu autor pominął 8 typ inteligencji - mianowicie inteligencję przyrodniczą). Jest to temat dla mnie ostatnio popularny ze względu na profesję nauczyciela. Poznać wszystkie typy inteligencji to lepiej zrozumieć uczniów, którzy są w szkole i lepiej wykorzystać ich potencjały. Przy okazji zachęcam, żeby sobie samemu sprawdzić dominujący typ. Zrobiłam sobie test w zeszłym roku i zdziwiłam się wynikiem. Byłam przekonana, że najwięcej wyjdzie mi przy logiczno-matematycznej, a tu niespodzianka - dwie najsilniejsze to interpersonalna i intrapersonalna... Jak się nad tym głębiej zastanowiłam, to ma to sens...
Przełom lat to zawsze moment podsumowań i planów. Wspominam więc i planuję... Na początku wydawało mi się, że nic się nie działo ciekawego, a gdy zajrzałam w kalendarz, w pamiętnik i inne moje zapiski, okazało się, że jednak bogaty był ten rok 2019... Na pierwsze miejsce wysuwa się Rzym - Wieczne Miasto, które udało mi się trochę zobaczyć, poczuć. Potem edukacja - jedne studia skończone, kolejne rozpoczęte... W końcu znalazłam tez przestrzeń do formacji serca. Dzięki www.ubogacona.pl! Podsumowania są ważne. Pobudzają do dostrzegania dobra i wdzięczności za nie. Pomagają też znaleźć odpowiedź, co nie wyszło i czy można (czy warto) coś z tym zrobić.
Moje plany i życzenia na 2020... Nie musi być lepszy, choć lepiej, żeby nie był gorszy niż 2019. Niech będzie po prostu taki jak ma być. Chciałabym go dobrze wykorzystać...
